Raz dwaj kandydaci z Warszawy
ten zgodny z nich, tamten zaś prawy
nie bojąc się znoju
ruszyli do boju
by kraju budować podstawy.
Po hasła sięgnęli chwytliwe
co wzniosłe są, ale prawdziwe
do serc trafić chcieli
pomysły więc mieli
by zdobyć umysły poczciwe.
Marszałek się wdzięczył jak gejsza
Kaczora zaś biegłość tu mniejsza,
lecz zgoda buduje
nasz kraj uratuje
bo Polska wszak jest najważniejsza.
Ważkimi rzucali wciąż słowy
płonęły wyborców ich głowy
słów mnogość obfita
obietnic do syta;
bój twardy ów wygrał Gajowy.
Powszechna więc radość nastała,
gdyż troska zniknęła niemała
Ciemnogród w odwrocie,
choć moherów krocie -
Wykształciuchom cześć oraz chwała!
By zgoda ruszyła na całość ,
zakończyć powszechną czas żałość,
usunąć z ulicy
Talibów prawicy
nie miejsce to jest na ich małość!
Gdy mocno się jednak zaparli,
bo inni już szlaki przetarli
czas w wielkiej ich zgodzie
zostawić na lodzie
zaścianek to przecież jest karli.
Przygląda nam się EUropa
moherom więc trzeba dać kopa
i zgoda jak w raju
zapanuje w kraju!
Raduje się Polska chłop w chłopa.
Bo zgoda ważniejsza niż zwada
wprowadzać ją - sztuka nie lada!
Niech nie sądzą głupki,
choć rosną im słupki,
że każdy do zgody się nada.
Dziękuję za inspirację blogerowi Yuhma.
Zainteresowanych informuję, że cykl wspomnień z Powstania Warszawskiego będę kontynuować. To tylko mała przerwa:)
